Έχουν γραφτεί πολλά από πολλούς και θα γραφτούν κι άλλα.

Ατελείωτο φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό που αποτυπώνουν την καταστροφή,τον θρήνο,την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία.

Την αυταπάρνηση και αυτοθυσία του πατέρα που έκλεισε στην αγκαλιά του το παιδί του,ως έσχατο καταφύγιο την ώρα που οι πύρινες γλώσσες τις πυρκαγιάς «έτρεχαν» με 120 χιλιόμετρα την ώρα…..

Την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία,αρχικά των πυροσβεστών και κατά επέκταση της Ελληνικής Αστυνομίας,του Λιμενικού Σώματος,του Ελληνικού Στρατού,Ναυτικού και Αεροπορίας.

Εύγε σε αυτούς,γνωστούς και άγνωστους.

Εύγε στις εθελοντικές οργανώσεις,αλλά και στους εθελοντές,οργανωμένους και μη που προσέφεραν την βοήθεια τους και συνεχίζουν τρείς ημέρες μετά.

Τέσσερις εφεδροπολεμικοί σύλλογοι-λέσχες,ήμασταν από την πρώτη στιγμή σε επικοινωνία και δράση.
ΛΕΦΕΔ Αττικής-ΣΣΑΕ-ΠΕΝΕΦΥΟ-ΣΕΕΔΑ.
Ήταν το ελάχιστο που μπορούσαμε να κάνουμε.

Ευχαριστούμε τα μέλη μας και τους συναδέλφους,που ακόμα και την ώρα αυτή που γράφετε το κείμενο,είναι στην ευρύτερη περιοχή της καταστροφής.

Ο Θεός άς αναπαύσει τις ψυχές των αδικοχαμένων παιδιών,των γονέων τους και όλων όσων ξεκίνησαν για ένα μπάνιο και δεν γύρισαν πίσω.

Είναι να αναρωτιέσαι και να μην το βάζει ο νους σου…..
πως ένα πρωινό στις παραλίες της Ανατολικής Αττικής, μετετράπη σε λίγες ώρες σε θρήνο;